بسم الله الرحمن الرحیم

بدان که راه خدای تعالی را نه راهی است که جز به پای عجز و نیستی ، اندیشه سلوک آن توان نمود که مشت خاک را با خالق پاک چه مناسبت - ما للتّراب و ربّ الأربابِ - مخلوق را با خالق و ممکن را با واجب ، و حادث را با قدیم ، و فانی را با باقی ، هیچگونه مناسبتی نیست که دست توسل در آن زده متوجه درگاه او توان شد ، مگر به سلب همه نسبتها ، که چون نسبتها همه مسلوب گشت و پرده های وهم و خیال از پیش نظر برخاست و یأس کلی حاصل شد ، نوید امید کلی باشد .
چه هرگاه گرد نشست و هوا صاف شد ، دیدنی دیده شود ، و وجود ممکنات گردی است برخاسته و فضای اندیشه هوائی است غبار آلوده  تا گرد ننشیند ، غیر گرد به نظر در نیاید .